Απηνής διωγμός της Κυπριακής Λογοτεχνίας(και του Λ. Παπαλεοντίου)

Ο διωγμός της Κυπριακής Λογοτεχνίας στον τόπο της έχει πλέον φτάσει στα όριά του. Ιδιαίτερα με τη μεθοδευμένη απόπειρα εκδίωξης του επίκουρου καθηγητή Λευτέρη Παπαλεοντίου από το Πανεπιστήμιο Κύπρου (ΠΚ). Ο κ. Παπαλεοντίου είναι ο κατεξοχήν γνώστης και μελετητής της Κυπριακής Λογοτεχνίας (ΚΛ) όχι μόνο στο Πανεπιστήμιο και γενικότερα στην Κύπρο αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Έχει δημοσιεύσει δεκάδες μελέτες, άρθρα και κριτικές, σε βιβλία, επιστημονικά περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων κτλ.. Κάποια από τα βιβλία του διδάσκονται σε ξένα Πανεπιστήμια (Δίγλωσση Ανθολογία Κυπριακής Λογοτεχνίας (Ελληνικά, Ρωσικά) στο Πανεπιστήμιο της Μαριούπολης, Η ποιητική του Κώστα Μόντη στα Πανεπιστήμια Πατρών και Αιγαίου). Και αυτός ο άνθρωπος ...κρίθηκε ανάξιος, λέει, για μετεξέλιξη και όχι μόνο: Θα πρέπει κιόλας να εκδιωχθεί από το Πανεπιστήμιο, σύμφωνα με την απόφαση της Επιτροπής, που μάλλον θα μας προκύψει και παράτυπη ή και παράνομη (σύμφωνα και με σχετικές καταγγελίες του καθηγητή Γ. Κεχαγιόγλου και όχι μόνο). Αυτό το πολύτιμο κεφάλαιο για την κυπριακή επιστήμη θα πρέπει, λέει, να ξεκουμπιστεί οσονούπω. Να μην μιαίνει άλλο τον τόπο. Να μη διδάσκει... αυθαιρέτως μια λογοτεχνία που είναι απαξιωμένη κι απαγορευμένη σχεδόν στους χώρους εκείνους. Για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουν ότι η άδικη αυτή απόφαση βασίζεται σε προσωπικές έχθρες και εμπάθειες του κυρίου που έστησε την επιτροπή αυτή, φροντίζοντας να φέρει τρεις καθηγητές από το εξωτερικό που δεν γνωρίζουν καν το όνομα του Β. Μιχαηλίδη και του Κ. Μόντη – δηλαδή που δεν έχουν καμιά σχέση με τα ερευνητικά αντικείμενα του κ. Παπαλεοντίου.
Κι αυτά δεν είναι κουβέντες. Πέραν από την προσωπική εμπάθεια, που έπαιξε κι αυτή καθοριστικό ρόλο, ο κος Παπαλεοντίου θα πρέπει να ήταν ένα κακό αγκάθι στα μάτια όσων δεν αναγνωρίζουν την Κ Λ: Που διοργανώνουν ειδικές εκδηλώσεις στο Π Κ ενάντια στο θεσμό των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας (υποσκάπτοντας το Κράτος που τους πληρώνει με μισθούς Υπάτων), ποιητικές βραδιές για «στρατευμένη» τέχνη, όπου ακούγονται από φοιτητές χιλιάδες στίχοι ελλαδιτών αλλά κανένας στίχος κύπριου ποιητή. Πόσο μάλλον τουρκοκύπριου. Η Τουρκοκυπριακή λογοτεχνία είναι, λέει τουρκική λογοτεχνία, τους τη χαρίζουμε. Ελαφρά τη καρδία. Ρε, κούνια που μας κούναγε. Όπως και η Κυπριακή Λογοτεχνία, όση υπάρχει μετά το... Λεόντιο Μαχαιρά (άκουσον, άκουσον!). Μέχρι εκεί έφτασε ο λογοτεχνικός μας πλούτος, άντε και λίγος Μόντης...για καμουφλάς). Κι αυτή ανύπαρκτη. Οι ίδιοι που ισχυρίζονται πως «όσο η... νεοελληνική πεζογραφία της Κύπρου παραμένει «αγκυροβολημένη» στο... σύνδρομο του ’74, θα παραμένει μέτρια έως κακή».
Η Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου, αλλά και πλήθος άλλοι πνευματικοί φορείς, δεκάδες άνθρωποι των γραμμάτων, πανεπιστημιακοί καθηγητές από την Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες (Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία, Αυστραλία, Ισπανία, Καναδάς) έχουν διαμαρτυρηθεί γραπτώς προς την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου. Τίποτα όμως, τίποτα! Ως μη γενόμενες! Κράτα με να σε κρατώ! Ευτυχώς που το Συμβούλιο του Πανεπιστημίου αντιστάθηκε. Πέτυχε επί του παρόντος να μην εφαρμοστεί το β΄ σκέλος της απόφασης: Η εκπαραθύρωση, δηλαδή, του κ. Παπαλεοντίου.
Ο κ. Παπαλεοντίου δε θα χαθεί, σε τέτοιες μικρόψυχες προσωπικές εχθρότητες και ιδεολογικές κόντρες. Το ερώτημα είναι: Γιατί να χαθεί από το Πανεπιστήμιο Κύπρου αυτός «ο πνευματικός πλούτος», σύμφωνα και με τη δήλωση του Προέδρου του Συμβουλίου. Κι ακόμη ένα ερώτημα: Ποια μεταρρύθμιση χωρίς Κ.Λ στα σχολεία, αφού κανείς δεν τη διδάσκεται, κανείς δεν την ξέρει. Μεθοδευμένα δεν... πρέπει να την ξέρει, αφού περιέχει, λέει, «πολιτικές θέσεις, που ίσως ενοχλούσαν τους αναγνώστες», σύμφωνα με καθηγητή του Π. Κ. (Περ. Άνευ, τεύχ, 27, 2008).