Αθωότητα

Κάθε μέρα μετρώ
με λαχτάρα*
τις γλιστιριδούλες
που σκάνε απ’ το σποράκι τους
στην ειδική γλάστρα
με χώμα επίσης ειδικό

επειδή κι ο σπόρος μέτοικος
από τη Σικυώνα Κορινθίας, παρακαλώ
σαν τα παλιά βασίλεια της Κύπρου –

επειδή κάνουν τη σαλάτα γλυκιά
σαν ηδονή
ή έτσι μου φάνηκε
μια σύντομη έξοδος στην ευτυχία.

Ξεχωρίζω τα φυτάκια κάθε αυγή
από τα πρώτα φυλλαράκια
το αδιόρατο μελιτζανί

αλλιώς θα έχω αποτύχει
ως μη διατελέσας λάτρης
του ελάχιστου της ομορφιάς
ως μη δοθείς στο υπέροχο της ουτοπίας
και του έρωτος την αναμονή.

*Σαν ακούω τους πολιτικούς