Ξέρω ένα ποιητή
που δεν αγαπά τις λέξεις
τα φορτία τους
τις συμφορές που σέρνουν
άλογα ανυποψίαστα
αφηνιασμένα
δεν ακούει
το ποδοβολητό τους
στην παράκρουση των στίχων
τις μελωδίες της λύπης
σαν χτυπιούνται ανελέητα
σφυριά στον κρόταφο
για να κηρύξουν το αδήριτο
μιας αλήθειας
μοναχικής κι αποσυνάγωγης
το αδήριτο του θανάτου
μα κυνηγά προχείρως
λέξεις καταντημένες
επί χρήμασι
ήχους κυμβάλων
που πόρρω απέχουν
απ’ όσα η ποίηση θέλει να πει
και σιωπηλώς
υπονοεί
πόρρω απέχουν
από της ψυχής την αφύλακτη καταφυγή
και του σώματος τη λυγμική κραυγή.
Ένα ποιητή
που δεν κοιμάται με τις λέξεις του
μην τον λογαριάζεις
τον ανέραστο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αγαπητέ Χρίστο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπέρασες αρκετά όμορφα και ενδιαφεροντα κείμενα στο blog σου. Περνώ τακτικά τζιαι θκιεβάζω σε.
Πρέπει να έβρεις τρόπο να σχετιστείς ( ηλεκτρονικώς ) με τους κύπριους ή τζιαι με άλλους bloggers που εν πάρα πολλοί για να μπορέσουν να επισκεφτούν το blog σου τζιαι ίσως να συζητήσουν τη δουλειά σου τζιαι να ξεκινήσουν έτσι κάποιοι διάλογοι.
Για να γίνει τούτο πρέπει να επισκεφτείς ( μεσω του blog σου ) άλλους bloggers τζιαι να σχολιάσεις δικά τους posts που πολλές φορές έχουν πολλή ενδιαφέρον
Σε χαιρετώ
Μιχάλης
Αγαπητέ Μιχάλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ για το σχόλιο σου. επειδή δεν είμαι και άσσος στην τεχνολογία, μπορείς να μου υποδείξεις κάποια κυπριακά ή ελληνικά blog ενδιαφέροντος, ή πως να τα βρίσκω;
ευχαριστώ,