Tρισδιάστατη θλίψη

Δεν ξέρω αν αρμόζει
να ενδυόμαστε την ευτυχία
ανέμελα
ως εάν να μη συμβαίνει τίποτε
στα ανέραστα
κούφια τομάρια μας

τις φοβικές ψυχές μας
που ζουν στα σκοτεινά
κτυπούν
τις τελευταίες πόρτες
πριν απ’ τη ρήξη
την τελική αποκόλληση
απ’ το σώμα
τη στερνή επαφή
με την ολική οντότητά μας
τη μοναδική αλήθεια
που τεμαχίσαμε εν τέλει
για λόγους τακτικής
σε ψυχική
πνευματική
και με κάποιες όντως συστολές
σωματική ώσπου να γίνει
στάχτη και σκόνη.